Mitologia zawsze była kopalnią wiedzy dla artystów wszelkich dziedzin. Tuż obok Bibli stanowi niewyczerpywalne źródło motywów możliwych dla nowych adaptacji. Wiek XVIII i XIX jest okresem rozwoju nowych stylów. To właśnie wtedy rodzi się nurt klasycyzmu, romantyzmu, akademizmu, realizmu, symbolizmu i impresjonizmu. Szczególnie klasycyzm i romantyzm lubuje się w mitologicznych przedstawieniach, powtarzając tym samym myśl barokową. Z kolei nurt realizmu zaprzecza pięknu i treściom zawartych w myśli starożytnych, mimo to i w tym okresie można odnaleźć ciekawe przykłady mitologizmu.
Jack Lui David to francuski malarz zaliczany do nurtu klasycyzmu. Do jego dzieł należą między innymi: „Śmierć Marata”, „Portret pani Recamiere” czy „Przysięga Horacjuszy”. Wyraźną inspirację tematami mitologicznymi widać na obrazie „ Interwencja Sabinek”. Artysta dokonuje idealizacji postaci- wykazuje akademickie finito. Zarówno bohaterki jak i inne przedstawione postacie są silnie przerysowane. Ich ciała są piękne- zbudowane z nienagannej muskulatury, twarz mimo przerażenia piękne i szlachetne. Jack Lui David stawia na rysunek, pomijając ważność barw. Kolory są bowiem przytłumione bo to nie one mają grać tutaj głównej roli. Ekspresji nadawać moją same postacie oraz ich dynamiczne ułożenie.
Zupełnie inaczej do mitologii sięga Baucher. Rokokowy artysta podejmuje temat mitologicznych bogiń, które zarówno jak zwykłe kobiety, przedstawia zazwyczaj leżące nago na sofach. Od tego schematu nie odbiega również „ Toaleta Wenus”. Jest to obraz o kompozycji zamkniętej i pełnej palecie barw. Bogini otoczona jest całym spektrum różnych przedmiotów, w których użyciu pomagają jej dwa amorki (putta). Artysta dokonuje pewnej idealizacji. Wenus jest niezwykle piękna a jej ciało zdaje się jaśnieć. Jest to typowe ujęcie dla rokokowej stylistyki.
Bertel Thorwaldsen to rzeźbiarz islandzkiego pochodzenia, który tworzył na terenie Polski. Jest artystą, którego prace bardzo silnie wpisały się w polską tradycję. Do jego najsłynniejszych dzieł należą chociażby pomnik księcia Józefa Poniatowskiego, stojący tuż przy Belwederem, czy pomnik Mikołaja Kopernika. Thorwaldsen tworzył zarówno w brązie jak i w marmurze. „Trzy Gracji i Amor” wykazują wyraźnie inspirację sztuką antyku jak i mitologią. Artysta przedstawia boginie w sposób bardzo klasyczny, pełny piękna i wewnętrznego spokoju. Silnie je idealizuje.
Zupełnie inaczej do mitologicznych tematów podchodzi inny rzeźbiarz-Antonio Canova. Jego prace są bardziej wyrafinowane a kompozycje trudniejsze- przeznaczone dla odbioru z każdej strony. „Amor i Psyche” to jedno z jego najbardziej znanych dzieł, w którym zaznacza mistrzostwo swojego dłuta. Scena pełna jest erotyzmu a postacie ułożone w schemat przypominający X. Wszystko kieruje odbiorców do centrum przedstawienia czyli do ostatniego pocałunku kochanków. Rzeźba mimo tematu pełna jest dynamizmu.
Treści mitologiczne zawsze były obecne w sztuce. Nasilały się wraz z różnymi epokami ale nawet w okresach dominacji kościoła były żywo obecne i przetwarzane na nowo zgodnie z ówczesnymi potrzebami. Nawet dziś możemy spotkać wielu artystów, którzy ponownie usiłują nawiązywać do tematów mitologicznych.